niedziela, 31 grudnia 2017

Tokio - inne ciekawe miejsca i zabytki

W poście tym chciałbym przedstawić kilka innych miejsc i zabytków Tokio, które odwiedziłem, a których nie pokazywałem w postach tematycznych

PAŁAC CESARSKI - W 1590 r. Yeyasu, pierwszy szogun z rodu Tokugawa rozpoczął w tym miejscu budowę zamku. Jego następcy w epoce Edo przekształcili budowlę w olbrzymi kompleks, z którego zachował się tylko wewnętrzny okrąg. Cesarz i jego rodzina mieszkają w zachodniej części zespołu, w Pałacu Cesarskim wzniesionym na nowo w miejscu zniszczonego podczas II wojny światowej. Pałac otoczony jest wielkim ogrodem chronionym przez wysokie mury i głęboką fosę. Miejsce, z którego można najbliżej zobaczyć pałac to kamienny most Nijubashi od strony Hibiya dori. Sam pałac można zwiedzać dwa razy w roku: w dzień Nowego Roku i w dniu urodzin cesarza.

Pałac cesarski

Pałac cesarski

Widok fosy wokół pałacu cesarskiego

Wieżowce na wprost mostu Nijubashi przy Hibiya dori

Szeroka aleja sosnowa Hibiya dori przylegająca do pałacu cesarskiego

Pomnik samuraja Masashige Kusunoki na wprost pałacu cesarskiego po drugiej stronie Hibiya dori 
Masashige Kusunoki (1294 - 1336) - samuraj walczący po stronie cesarza Go-Daigo w walce przeciw szogunowi Kamakura (wojna Genko), a później podczas tzw. restauracji Kemmu przeciwko rodowi Ashikaga. Dowodził wojskami wiernymi cesarzowi przeciwko siłom Takaujiego Ashikagi w bitwie nad rzeką Minato w 1336 roku. Gdy jego armia została rozgromiona popełnił seppuku. Po śmierci stał się bohaterem licznych opowieści, w których przedstawiano go jako wzór samuraja i posłuszeństwa cesarzowi.

Pomnik samuraja Masashige Kusunoki  

SKARBIEC CESARSKI w Parku Yoyogi, to w połączeniu z Aneksem, budynkiem znajdującym się w innej części parku nic innego jak muzeum cesarskie, gdzie gromadzone są różne pamiątki po cesarzach. W głównym budynku znajdują się m.in. portrety cesarzy Japonii i wspaniała kareta, którą cesarz Meiji udawał się na oficjalne uroczystości i ceremonie. 

Skarbiec Cesarski w parku Yoyogi

Gmach Parlamentu ukończony w 1936 r. jest siedzibą władzy ustawodawczej powołanej w epoce Meiji jako Cesarski Parlament

Gmach Parlamentu

Główną tokijską salę TEATRU KABUKI otwarto w 1889 r. za panowania cesarza Meiji. Jest najstarszym przykładem budowli japońskiej wzniesionej przy użyciu techniki zachodniej. W 1925 r. dodano wygięty japoński dach nad wejściem. Podczas bombardowań w 1945 r. teatr został niemal całkowicie zniszczony. Odbudowany został w 1951 r. Znajduje się w bogatej dzielnicy Ginza.

Teatr Kabuki

Wejście do Teatru Kabuki

Teatr Kabuki - gablota z plakatami aktualnego repertuaru

Okolice stacji metra Ginza
Nazwa dzielnicy GINZA pochodzi od mennicy (dom srebra), którą tam zbudowano w roku 1612. W 1872 r. wielki pożar strawił prawie wszystko, a że był to okres restauracji Meiji, rząd zlecił angielskiemu architektowi Thomasowi Wattersowi odbudowanie dzielnicy w czerwonej cegle. Odtąd stała się ona jedną z najważniejszych dzielnic Tokio, głównym ośrodkiem podatnym na wpływy Zachodu. Obecnie jest to nowoczesna i najbogatsza dzielnica miasta pełna drogich butików i wielkich domów towarowych.   

Aleja w Ginzie

Aleja w Ginzie

Aleja w Ginzie

Dom towarowy Wako w Ginzie

Dom towarowy w Ginzie

Domy towarowe Hankyu i Seibu w Ginzie

Ulica w Ginzie

ASAHI BEER HALL to siedziba browaru Asahi znajdująca się na wschodnim brzegu rzeki Sumida w dzielnicy Asakusa. Zaprojektowana przez francuskiego artystę Philippa Starcka, ukończona została w roku 1989 i uznana za jedną z najbardziej rozpoznawalnych nowoczesnych budowli Tokio. Budynek w kształcie szklanki do piwa wieńczy pusty wewnątrz złoty "płomyk" z brązu. 

Super Dry Asahi Beer Hall

KYU-IWASAKI-TEI (Stary Dom Iwasaki) jest dawną siedzibą rodziny Iwasaki, założycieli koncernu motoryzacyjnego Mitsubishi. Znajduje się w dzielnicy Taito. Teren, na którym znajduje się rezydencja i ogród został zakupiony w 1896 r. przez Hisaya Iwasaki, syna założyciela koncernu (Yataro Iwasaki) który wybudował tam ponad 20 budynków, w tym dwa: dwupiętrową willę w zachodnim stylu i domek do gry w bilarda, zaprojektowane przez brytyjskiego architekta Josiah Condera. Z całej posiadłości do dnia dzisiejszego przetrwały tylko te dwa. Uznane za zabytki kultury są pod zarządem władz miasta. Przy willi przetrwał również ogród w pięknymi okazami starych drzew.

Kyu-Iwasaki-Tei - rezydencja w stylu zachodnim od frontu

Kyu-Iwasaki-Tei - rezydencja w stylu zachodnim

Kyu-Iwasaki-Tei - rezydencja w stylu zachodnim, widok z tyłu

Kyu-Iwasaki-Tei - rezydencja w stylu zachodnim, widok z boku

Kyu-Iwasaki-Tei - rezydencja w stylu zachodnim, weranda

Kyu-Iwasaki-Tei - rezydencja w stylu zachodnim, pawilon do gry w bilarda

MOST TĘCZOWY (Rainbow Bridge) - wiszący most w północnej części Zatoki Tokijskiej, łączący dzielnicę Shibura ze sztuczną wyspą Odaiba przy ujściu rzeki Sumida do Zatoki. Budowa mostu rozpoczęła się w roku 1987 i została zakończona w 1993 roku. Pod mostem mogą przepływać statki. 

Most Tęczowy

Most Tęczowy

Most Tęczowy

Most Tęczowy

Siedziba Telewizji Fuji na wyspie Odaiba
ODAIBA - duża sztuczna wyspa w Zatoce Tokijskiej połączona Mostem Tęczowym z centrum miasta. Zbudowana w 1953 r. jako pozycja obronna miasta. Znacznie rozbudowana w ciągu ostatnich lat XX wieku jako port morski, a od 1990 r. głównie jako teren mieszkalno-rozrywkowy. Znajdują się na niej m.in. 2 muzea, centra rozrywki i najbardziej znana super nowoczesna siedziba Telewizji Fuji.

Siedziba Telewizji Fuji na wyspie Odaiba

Kopia statui Wolności u brzegu wyspy Odaiba; z tyłu widoczny Most Tęczowy 

Kopia statui Wolności u brzegu wyspy Odaiba

Ulica w dzielnicy Shibuya
SHIBUYA to najbardziej znana dzielnica rozrywki pełna kin, teatrzyków, lokali rozrywkowych, restauracji, kawiarni itp. Jest szczególnie uczęszczana przez studentów i ludzi w młodym wieku. Życie w niej nie zamiera przez całą noc. Będąc w Tokio należy koniecznie zaplanować przynajmniej krótką wizytę w tej dzielnicy.

Ulica w dzielnicy Shibuya

Shibuya nocą

Shibuya nocą 

środa, 27 grudnia 2017

Słowacja - zamek i skansen w Starej Lubowli

Lubowla jest jednym z najstarszych miast obecnego Spisza. Pierwsza pisemna wzmianka o mieście pochodzi z 1292 r., z czasów sporu polsko-węgierskiego o południowe tereny ziemi sądeckiej. Wykorzystując stan anarchii na Węgrzech, księżna Kinga (żona Bolesława Wstydliwego) dążąc do zacieśnienia związków Spisza z Polską, obsadziła ten teren swoimi wojskami, które stacjonowały tam aż do jej śmierci w 1292 r. Potem jednak teren obecnego północnego Spisza, wcześniej będący częścią ziemi sądeckiej, został włączony do Węgier. Na przełomie XIII i XIV w. na wzgórzu ponad miastem powstał warowny zamek, który strzegł szlaków handlowych z Węgier do Polski. W 1364 r. węgierski król Ludwik Andegaweński nadał Lubowli prawa miejskie i obdarzył ją wieloma przywilejami. 
W roku 1412 na zamku miało miejsce spotkanie króla Węgier Zygmunta Luksemburskiego z Polskim królem Władysławem Jagiełłą, podczas którego podpisany został traktat pokojowy między obu państwami. W czasie spotkania Jagiełło udzielił Zygmuntowi Luksemburskiemu olbrzymiej pożyczki w wysokości 37 tysięcy kop praskich groszy pod zastaw zamku i 16 spiskich miast. Dług nigdy nie został zwrócony i Polska zarządzała Spiszem do czasu rozbiorów, kiedy Spisz powrócił do korony węgierskiej wchodzącej w skład cesarstwa Habsburskiego. Za czasów polskich dobrami spiskimi zarządzali mianowani przez królów starostowie, którzy urzędowali na zamku w Lubowli. Byli to przedstawiciele znakomitych rodów, m. in. Kmitowie i Lubomirscy. Oprócz Jagiełły na zamku gościło trzech innych polskich królów: Jan Olbracht, Jan Kazimierz i Jan III Sobieski.
Zamek był wielokrotnie przebudowywany - m.in. po wielkim pożarze w 1553 r., na polecenie Zygmunta Augusta, w stylu renesansowym, za czasów Stanisława Lubomirskiego w stylu barokowym oraz w XVIII w. pod okiem włoskiego architekta Francesca Placidiego. Po I rozbiorze w 1772 r. za panowania Marii Teresy skończyły się polskie rządy - zamek został przekazany do rąk węgierskiego arystokraty Juraja Felixa Raisza. Zamek stracił na znaczeniu i od tego czasu zaczyna się jego powolny upadek. W roku 1883 został zakupiony przez rodzinę Zamojskich. Ostatnim prywatnym właścicielem zamku (do roku 1945) był hrabia Jan Kanty Zamojski, którego żona Izabela pochodziła z rodu Bourbonów, potomków dynastii Królestwa Obojga Sycylii. Po I wojnie światowej Lubowla weszła w skład Republiki Czechosłowackiej. Po II wojnie światowej zrujnowaną twierdzę przejęło państwo czechosłowackie, a w 1966 r. dzięki staraniom Andreja Čepiššaka, otwarto tu muzeum. Aktualnie zamek jest częściowo odbudowany. Tak naprawdę, to remont trwa cały czas. Udostępniono dla turystów poszczególne budowle, mury zamkowe oraz ich otoczenie.

Zamek Stara Lubowla - widok od południa

Zamek Stara Lubowla - widok od południa

Zamek Stara Lubowla - widok od południa

Zamek Stara Lubowla - widok od południa

Zamek Stara Lubowla - widok od południowego-wschodu

Zamek Stara Lubowla - zachodnii bastion renesansowy

Zamek Stara Lubowla - zbliżenie na donżon

Stara Lubowla - widok na wzgórza otaczające zamek 


Stara Lubowla - widok na wzgórza otaczające zamek

Zamek Stara Lubowla - wysoki bastion barokowy

Wejście na dolny dziedziniec

Widok na donżon z dolnego dziedzińca

Widok na donżon i kaplicę, wybudowaną za czasów starosty Stanisława Lubomirskiego

Widok z dolnego dziedzińca na mury i wysoki bastion barokowy

Dziedziniec wysokiego bastionu barokowego

Widok na mury i donżon

Widok z dolnego dziedzińca na mury i donżon

Widok z murów zamku na okolicę

Widok z górnego dziedzińca na donżon

Widok na donżon z górnego dziedzińca

Na dziedzińcu sokolnicy prezentują swe tresowane ptaki. Na zdjęciu sokół wędrowny

Orzeł przedni

Sowa pójdźka

Na ekspozycji prezentowane są portrety znanych osobistości z historii zamku. 
Z lewej - król Polski Władysław Jagiełło, z prawej - król Węgier Zygmunt Luksemburski

Sebastian Lubomirski - starosta spiski

W kaplicy św. Michała na zamku eksponowane są kopie polskich insygniów królewskich (korona, berło i jabłko) wykonane w 2010 r. przez konserwatora Józefa Walczyka z Nowego Sącza. Podczas Potopu Szwedzkiego w latach 1655 - 1661 na zamku tym przechowywane były najcenniejsze polskie klejnoty koronne i dokumenty archiwalne Królestwa Polskiego. Do Lubowli przewiózł je ówczesny starosta spiski Jerzy Lubomirski, który mianowany został przez Jana Kazimierza hetmanem wielkim koronnym wojsk wiernych Rzeczypospolitej. Sam król uciekając przed Szwedami przez Nowy Wiśnicz, Nowy Sącz i Czorsztyn w 1656 r. dotarł na zamek w Lubowli. W 350. rocznicę pobytu króla, pod koniec lipca 2016 r. zorganizowano w Lubowli rekonstrukcję przybycia Jana Kazimierza na zamek i szereg imprez towarzyszących.

Wnętrze sali z czasów węgierskiego zarządcy zamku Felixa Raisza

Wnętrze sali z czasów węgierskiego zarządcy zamku Felixa Raisza

Wnętrze kaplicy zamkowej

Figura Matki Boskiej w kaplicy zamkowej

Widok ze skansenu na zamek
U stóp zamkowego wzgórza, na otwartej przestrzeni znajduje się Muzeum Architektury Ludowej. Obejmuje ono zabudowania wiejskie z okolicznych terenów Spisza. W skład wiejskiej osady wkomponowano 25 drewnianych zabudowań takich jak chłopskie domy, zabudowania gospodarcze, szkoła, młyn, czy kuźnia. Dużą atrakcją skansenu jest XIX wieczna cerkiew pod wezwaniem św. Michała przeniesiona do muzeum z Matysovej. 
  
Widok ze skansenu na zamek

Widok ze skansenu na zamek

Cerkiew pod wezwaniem św. Michała z Matysovej

Cerkiew pod wezwaniem św. Michała z Matysovej

Cerkiew pod wezwaniem św. Michała z Matysovej

Cerkiew pod wezwaniem św. Michała z Matysovej

Cerkiew pod wezwaniem św. Michała z Matysovej

Wnętrze cerkwi z Matysovej. Unikalną ciekawostką tej cerkwi jest zawieszone pod sufitem teleso - symboliczny Tron Boży, 
obecnie niespotykany w żadnej cerkwi na terenie Polski i Słowacji.

Ikonostas cerkwi z Matysovej 

Carskie wrota w cerkwi z Matysovej

Matka Boska Hodegetria w rzędzie ikon namiestnych. 
Jest to dość swobodna wersja Hodegetrii, bowiem Matka Boska zamiast wskazywać ręką Dzieciątko, trzyma je za stopę

Mandylion w ikonostasie cerkwi z Matysovej

Centralna ikona rzędu deesis w ikonostasie z Matysovej 

Skansen - wiejska chata ze Spisza 

Skansen - wiejska chata ze Spisza 

Skansen - wiejska szkoła ze Spisza

Skansen - wiejska zagroda ze Spisza

Skansen - wnętrze wiejskiej chaty

Skansen - wnętrze wiejskiej chaty