W tym poście chcę pokazać ciekawe miejsca w dwóch miastach satelitarnych wielkiej aglomeracji Tokio w sąsiedztwie Tama, o którym pisałem ostatnio. Są to leżące na północny-wschód od niego miasta Hino i Chofu.
Zaledwie dwa kilometry na północ od ZOO w Tama stoi zabytkowa świątynia buddyjska Takahata Fudoson Kongo-ji w Hino. Jej historia sięga IX w., lecz do obecnych czasów była kilkakrotnie niszczona przez różne żywioły (huragany, pożary) i odbudowywana. Większość istniejących dziś budynków świątyni powstała w XVIII i XX w. Jest to świątynia sekty Shingon poświęcona opiekuńczemu bóstwu Fudo Myoo. Jego nazwa oznacza dosłownie Niewzruszony, a groźny wygląd ma symbolizować pogardę dla ziemskich pokus i obronę dharmy - podstawowych buddyjskich zasad etycznych. Przedstawiany jako groźna postać z mieczem siedząca na tle aureoli z płomieni ognia uważany jest za obrońcę przed pożarami. W świątyniach poświęconych Fudo przeprowadza się rytuały ognia goma. Cały kompleks świątynny składa się z kilku budynków i pagody.
Brama Nio-mon prowadząca na teren świątynny Takahata Fudoson Kongo-ji
Brama Nio-mon - widok z boku
Budynek Fudo-do z XIV w., w którym znajduje się wielki posąg bóstwa z litego brązu ważący ponad tonę.
Świątynię zwiedzałem w późnych godzinach popołudniowych gdy była już zamknięta i nie byłem w środku.
Budynek Fudo-do - widok z boku
Budynek Fudo-do - widok z tyłu
Dach budynku Fudo-do
Drugi budynek świątynny, w którym odbywają się modły i rytuały ognia
Wnętrze świątyni z modlącymi się mnichami
Kolejny budynek świątynny - skarbiec, w którym przechowywane są różne artefakty jak: rzeźby, posążki bóstw, rękopisy, dokumenty itp.
Pięciopiętrowa pagoda
Pagoda
Pagoda - widok ze zbocza wzgórza
Kamienna latarnia i pagoda
Pomnik Toshizo Hijikaty. Był on zastępcą dowódcy działającego w Kioto oddziału policji Shinsengumi walczącej po stronie szogunatu przeciwko lojalistom opowiadającym się za przywróceniem władzy cesarskiej. W 1868 r. dowódca Shinsengumi, Isami Kondo poddał się armii cesarskiej i został stracony. Wierny szogunatowi Hijikata poprowadził oddział do ostatniej bitwy, w której zginął 11 maja 1869 r. Hijikata urodził się w bogatej rodzinie chłopskiej w Hino i Takahata Fudoson była jego rodzinną świątynią, w której nadal pielęgnuje się jego pamięć. Historia Hijikaty i Shinsengumi jest bardzo popularna w kulturze Japonii. Powstało o nich wiele książek i komiksów. Wśród młodzieży istnieją fankluby Hijikaty.
Miejsce pochówku Hijikaty nie jest znane. W tej świątyni istnieje kamień poświęcony jego pamięci.
Za kamieniem znajduje się wejście do niewielkiej krypty z tym oto posągiem.
Jak w większości miejsc w Japonii wszystkie napisy i opisy są tylko w kanji, którego nie znam. Przypuszczam, że może chodzić o
dowódcę Shinsengumi, Isami Kondo, ponieważ na jednej ze stron internetowych wyczytałem, że w świątyni znajduje się jego pomnik.
Wieża dzwonu
Brama wyjściowa na cmentarz. W świątyni organizowane są również ceremonie pogrzebowe.
Posążki Jizo w parku przy świątyni. W Japonii to drugie po Kannon najpopularniejsze bóstwo buddyjskie (bosatsu). Jego kaplice i posągi rozsiane są po całym kraju, często w pobliżu świątyń, skrzyżowań dróg i mostów. Japończycy czczą go jako patrona noworodków i dzieci nienarodzonych, pielgrzymów i kobiet w ciąży. Jego posągom przypisuje się magiczne właściwości (np. odnajdywanie zagubionych rzeczy, spełnianie życzeń). Elementem jego kultu jest ubieranie posągów w czerwone peleryny i czapeczki, będące oznaką opieki nad bóstwem.
Jak przy większości japońskich świątyń, również przy tej rośnie kolorowy park.
Park na otaczających świątynię zboczach przypomina gęsty liściasty las
Czerwony klon w świątynnym parku
W parku tym spotkałem kilka klonów z liśćmi o niezwykle intensywnym odcieniu czerwieni.
Ok. 16 km na wschód od Takahata Fudoson Kongo-ji, na drugim brzegu rzeki Tama znajduje się inna znana buddyjska świątynia Jindai-ji w Chofu. Jest to druga po Senso-ji w dzielnicy Asakusa (vide post: Tokio - świątynia Senso-ji) najstarsza świątynia w aglomeracji Tokio. Jej historia sięga VIII w. Była dwukrotnie niszczona przez pożar i odbudowywana. Obecny budynek pochodzi z 1919 r. Znajduje się w nim posąg Amida Nyorai Buddy z pierwszej świątyni z VIII w. Jak zwykle cały kompleks świątynny składa się z kilku budynków.
Fronton głównego budynku świątyni Jindai-ji
Świątynia Jindai-ji - detale dekoracyjne na fasadzie (głowa słonia i lwa)
Świątynia Jindai-ji - budynek Ganzan-daishi, w którym znajduje się posąg wielkiego mistrza Ganzan, mnicha żyjącego w X w. W budynku tym przeprowadza się rytuały ognia goma. Polega on na paleniu w świątyni ofiar w postaci kadzideł, nasion i ziaren. Ogień symbolizuje mądrość Buddy, a kadzidła ludzkie troski i pragnienia. Podczas spalania ogień niszczy ludzkie nieszczęścia oraz pozwala spełnić ich prośby i życzenia.
Świątynia Jindai-ji - widok Ginzan-daishi od frontu
Świątynia Jindai-ji - dekoracje snycerskie w części frontowej dachu
Świątynia Jindai-ji - makieta pagody, która kiedyś stała przy świątyni
Boczna kaplica przy świątyni Jindai-ji
Druga boczna kapliczka przy świątyni Jindai-ji
Dekoracje snycerskie na froncie kapliczki
Dekoracje snycerskie na bocznym słupie kapliczki
Dzwonnica przy świątyni Jindai-ji. Obecny dzwon pochodzi z 2001 r.; zastąpił on starszy z 1376 roku
Świątynia otoczona jest dużym parkiem, w którym przeważają klony japońskie, które jesienią przybierają różne kolory
Przy okazji świątyni postanowiłem zwiedzić znajdujący się w okolicy znany Ogród Botaniczny Jindai.
Klonowa aleja ciągnie się ponad kilometr od świątyni do samego ogrodu
Kolorowy klon na trasie ze świątyni do Ogrodu Botanicznego
Złote klony przed Ogrodem Botanicznym Jindai
Ogród Botaniczny Jindai. Teren, na którym znajduje się park w XVI w. był twierdzą. Następnie, z biegiem czasu został przekształcony w szkółkę leśną zaopatrującą ulice Tokio w drzewa. Po II wojnie światowej udostępniono ją szerokiej publiczności, tworząc tereny zielone Jindai, które w roku 1961 przekształcono w pierwszy ogród botaniczny Tokio. Na powierzchni 42 ha zgromadzono ok. 100.000 drzew, krzewów i roślin z Japonii i całego świata. Ogród jest popularnym miejscem spędzania wolnego czasu przez tokijczyków w porze kwitnienia wiśni. Z braku czasu nie byłem w stanie zwiedzić całego ogrodu. Ograniczyłem się do krótkiego spaceru do palmiarni.
Ogród Botaniczny Jindai - duże drzewo mandarynkowe z dojrzewającymi owocami
Ogród Botaniczny Jindai - fontanny przed palmiarnią
Ogród Botaniczny Jindai - multimedialna rzeźba kwiatu, której płatki poruszają się na wietrze,
dzwonki dzwonią, a po zmierzchu oświetlona jest zmieniającym się światłem.
Palmiarnia Ogrodu Jindai - pawonia
Palmiarnia Ogrodu Jindai - papaja z owocami
Palmiarnia Ogrodu Jindai - wiktoria królewska
Palmiarnia Ogrodu Jindai - grzybień wodny
Będąc pod presją czasu, pobyt w palmiarni musiałem również ograniczyć do niezbędnego minimum.
Dłużej zatrzymałem się tylko przy begoniach. Nigdy w życiu nie widziałem wysokopiennych begonii
o łodygach wysokich na ok. pół metra i dużych kwiatach wielkości małej peoni.
Palmiarnia Ogrodu Jindai - kwiaty wysokopiennych begonii
Palmiarnia Ogrodu Jindai - kwiaty wysokopiennych begonii
Dłużej zatrzymałem się również przy wspaniałej kolekcji storczyków rosnących na wyciągnięcie ręki. Zwiedzając różne tego typu ogrody w Tokio bardzo podobał mi się sposób ekspozycji. Wszystkie rośliny są pokazywane tak, aby zwiedzający mógł się im dokładnie przyjrzeć z bliska i je sfotografować. W naszych palmiarniach ciekawsze okazy są najczęściej schowane z daleka od zwiedzających lub za szybą. Zapewne w obawie przed ich uszkodzeniem.
Palmiarnia Ogrodu Jindai - storczyki katleja
Palmiarnia Ogrodu Jindai - storczyki katleja i pafiopedilum
