Post ten jest kontynuacją mojego poprzedniego posta dot. Hradczan. Nie zamierzam tu tworzyć przewodnika po Pradze, lecz w sposób usystematyzowany i klarowny przedstawić wybór zdjęć z moich kilku wyjazdów do Pragi. Mala Strana to leżąca na lewym brzegu Wełtawy dzielnica otaczająca hradczańskie wzgórze od południa. Lokalizację tę traktuję nieco umownie, ponieważ - dla pokazania kilku ciekawych zabytków - wykraczam na sąsiadujące z nią dzielnice - Loretę, która leży na Hradczanach, Strahov i wzgórze Petřin. Podróż swą rozpoczynam na placu Malostranskim, na którym stoi jeden z najwspanialszych barokowych zabytków Pragi - kościół św. Mikołaja, następnie pokażę dwie wieże mostowe, kościół św. Tomasza, pałac Wallensteina, kościół Marii Panny pod Łańcuchem, kościół karmelitów, wspaniały barokowy ogród Vrtbovskich, ulicą Nerudovą przejdę na hradczańskie wzgórze gdzie pokażę Loretę, następnie klasztor norbertanów na Strahovie i podróż zakończę na wieży widokowej na Petřinie.
Mala Strana została założona w XIII w. przez Przemysła Ottokara II i do 1784 r. była samodzielnym miastem. W jej centrum na placu Malostranskim znajdował się ratusz, który po połączeniu samodzielnych praskich miast stracił swą funkcję administracyjną. W początkowym okresie istnienia było to miasto zamieszkałe przez biedotę. Po wojnach husyckich w XVI w. zaczęli tu stawiać swe rezydencje arystokraci i bogaci mieszczanie. Na przestrzeni następnych stu lat pod hradczańskim zamkiem powstała dzielnica bogatych pałaców, ogrodów i świątyń, które przyciągają liczne rzesze turystów.
Wjazd na plac Malostranski od ulicy Karmelickiej. W głębi widoczna jest wieża kościoła św. Tomasza.
Plac Malostranski - pałac Sternbergów na północnej pierzei placu. Wybudowany został na miejscu dwóch gotyckich domów, które spłonęły w wielkim pożarze Malej Strany i Hradczan w 1541 r.
Kolumna Morowa Świętej Trójcy przy kościele św. Mikołaja na placu Malostranskim
Kościół św. Mikołaja na placu Malostranskim. Jest to najwspanialszy kościół barokowy Pragi. Powstał na zamówienie zakonu jezuitów. Kamień węgielny położono w 1703 r., a jego budowa trwała ponad 50 lat. Budowniczymi byli znani architekci okresu baroku Christoph Dientzenhofer i jego syn Kilian Ignaz. Budowę ukończył i wybudował znajdującą się z tyłu wyższą dzwonnicę zięć Kiliana Ignaza, Anzelm Lurago.
Fasada kościoła św. Mikołaja
Ogólny widok kościoła św. Mikołaja
Prezbiterium kościoła św. Mikołaja. Wnętrze kościoła jest znakomitym przykładem pompatyczności późnego baroku. Zdobią go dzieła najznakomitszych artystów tego okresu.
Ołtarz główny kościoła św. Mikołaja
Posąg św. Mikołaja w ołtarzu głównym jest dziełem Ignaza Platzera
Dziełem tego artysty są również nadnaturalnej wielkości posągi czterech Nauczycieli Kościoła przy filarach nośnych kopuły. Na tym zdjęciu św. Cyryl przebijający pastorem diabła.
Wokół nawy głównej znajduje się szereg bocznych kaplic. Na tym zdjęciu kaplica św. Michała Archanioła i ambona.
Wspaniała ambona z czerwonego marmuru bogato zdobiona złotymi aniołami i puttami
Ołtarz św. Katarzyny
Ołtarz w kaplicy Nawiedzenia św. Elżbiety
Ołtarz przedstawiający śmierć św. JózefaBarokowe organy zdobione złotymi postaciami aniołów. Fresk nad organami przedstawia św. Cecylię patronkę muzyki.
Na organach tych grał Mozart w czasie swego pobytu w Pradze.
Wnętrze kopuły - jej wewnętrzna średnica wynosi 17 m, a zewnętrzna 20 m
Autorem fresku wewnątrz kopuły przedstawiającego adorację Świętej Trójcy jest Franz Palko
Iluzjonistyczna kopuła w jednej z kaplic
Sklepienie nawy głównej, na którym przedstawiona jest apoteoza św. Mikołaja
Sklepienie nawy głównej. Nieprawdopodobny jest iluzjonistyczny efekt łączenia elementów architektonicznych z malarskimi - freskami, które tworzą realistyczną spójną całość.
Widok kościoła św. Mikołaja od strony dzwonnicy
Widok kościoła św. Mikołaja od tyłu
Widok kościoła św. Mikołaja z ul. Mostowej
Nocny widok na dwie wieże mostowe - z lewej pozostałość po nieistniejącym moście Judyty, a z prawej wieża prowadząca na most Karola
Widok z mostu Karola na dwie malostranskie wieże mostowe
Malostranska wieża mostowa
Augustiański kościół św. Tomasza. Przebudowany w XVIII w. w stylu barokowym przez Kiliana Ignaza Dientzenhofera. Za czasów cesarza Rudolfa II kościół był świątynią dworską.
Wnętrze kościoła św. Tomasza
Ołtarz główny kościoła św. Tomasza. Znajdują się w nim kopie dwóch obrazów Rubensa: Męczeństwo św. Tomasza i Święty Augustyn przechowywanych w praskiej Galerii Narodowej.
P.P. Rubens Męczeństwo św. Tomasza - obraz z praskiej Galerii Narodowej
P.P. Rubens Święty Augustyn - obraz z praskiej Galerii Narodowej
Pałac Wallensteina. Wybudowany w latach 1624 - 1630 w okresie wojny 30-letniej przez włoskich architektów dla Albrechta Wallensteina, zaufanego dowódcy wojsk cesarza Ferdynanda II Habsburga. Jest to największy po Hradczanach i pierwszy barokowy pałac Pragi. Jego fasada od strony placu Wallensteina ma 60 m długości. Pałac posiada kilka wewnętrznych dziedzińców. Obecnie mieści się tu siedziba Senatu Republiki Czeskiej.
Główny dziedziniec wewnętrzny pałacu Wallensteina
Jeden z dziedzińców pałacu Wallensteina, na którym stoi pomnik fundatora
Pomnik Albrechta Wallensteina
Przy pałacu istnieje jeden z najpiękniejszych praskich ogrodów
Na terenie ogrodu za dużym stawem stoi ujeżdżalnia dla koni, która obecnie wykorzystywana jest do organizowania wystaw. Pośrodku stawu znajduje się niewielka wysepka z fontanną Herkulesa i najadami.
Ogród pałacu Wallensteina z fontanną i aleją rzeźb postaci mitologicznych autorstwa holenderskiego rzeźbiarza Adriana de Vries
Rzeźby postaci mitologicznych z brązu w ogrodzie pałacu Wallensteina
Grupa rzeźb walka Tezeusza z Centaurem Adriana de Vries
Fontanna Wenus z Amorkiem i delfinem tego samego autora
Najciekawszą budowlą przy wejściu do ogrodu jest monumentalna sala terrena w formie wysokiej trójarkadowej loggi. Prowadzi od niej główna aleja otoczona galerią rzeźb antycznych.
Wnętrze sali terreny. Zaprojektowana przez włoskiego architekta i rzeźbiarza Alessandra Pieroniego to prawdziwe arcydzieło. Wewnątrz dekorowana jest wspaniałą sztukaterią i freskami mającymi symbolizować heroiczne czyny właściciela pałacu.
Fragment sklepienia sali terreny
Fragment dekoracji sali terreny - postać Eneasza, bohatera spod Troi.
Posąg Wallensteina w holu wejściowym pałacu
Portret cesarza Ferdynanda III Habsburga w jednej z sal pałacu. Jego ojciec, Ferdynand II był głównym mocodawcą Wallensteina i jednocześnie zleceniodawcą jego zabójstwa.
Konny portret Wallensteina w jednej z sal pałacu. Ze względu na złe warunki oświetleniowe i barierki trudno było zrobić dobre zdjęcie portretu.
Wysoka na dwa piętra Sala Rycerska - główna sala pałacu
Jedna z reprezentacyjnych sal pałacu ze wspaniałymi kryształowymi żyrandolami i pięknym malowidłem na suficie
Polichromia na suficie jednej z sal przedstawiająca wojenne panoplia świadczące o głównym zajęciu i życiowej pasji właściciela.
Ołtarz w kaplicy przedstawiający śmierć św. Wacława. W pałacu znajduje się wysoka na dwa piętra kaplica św. Wacława.
Pałac Lichtensteinów nad brzegiem Wełtawy. Obecnie jest siedzibą władz, wykorzystywany jako reprezentacyjna rezydencja dla znakomitych gości podczas ich wizyt oficjalnych w Pradze.
Barokowy kościół św. Józefa wybudowany w latach 1686 - 1692 dla klasztoru karmelitanek.
Kościół Marii Panny pod Łańcuchem. Wzniesiony w XII w. jako bazylika zakonu Kawalerów Maltańskich, którzy na początku XIV w. rozpoczęli jego przebudowę w stylu gotyckim. Została ona przerwana z powodu wojen husyckich.
Pomnik św. Jana Chrzciciela na placu Maltańskim
Zabytkowe domy w okolicach placu Maltańskiego
Kościół karmelitów p.w. Matki Boskiej Zwycięskiej przy ul. Karmelickiej. Widok z Ogrodu Vrtbovskich. Była to pierwsza barokowa świątynia Pragi zbudowana w latach 1611 - 1613 przez niemieckich luteranów p.w. Świętej Trójcy.
W 1624 r. został przejęty przez karmelitów, którzy zmienili wezwanie na obecne.
Ołtarz główny w kościele Matki Boskiej Zwycięskiej
Kościół Matki Boskiej Zwycięskiej - ołtarz Praskiego Dzieciątka Jezus (Pražske Jezulatko, Bambino di Praga). Ta słynna na cały świat renesansowa figurka woskowa wykonana została w Hiszpanii w II połowie XVI w. Podarowana została karmelitom w 1628 r.
przez Polixenę z Lobkovic. Figurka przebierana jest w liczne szaty, które można obejrzeć w tutejszym muzeum.
Kościół Matki Boskiej Zwycięskiej - ołtarz Praskiego Dzieciątka Jezus
Kościół Matki Boskiej Zwycięskiej - ołtarz Praskiego Dzieciątka Jezus Kościół Matki Boskiej Zwycięskiej - Praskie Dzieciątko Jezus Vrtbovska Zahrada to wspaniały barokowy ogród przy ul. Karmelickiej. Położony jest na tarasach w dolnej części wzgórza Petřin. Ogród jest niewielki, ale w miarę wchodzenia na wyższe tarasy oferuje niezapomniane widoki na sąsiednie zabytki i niemal całe miasto. Po prawej stronie od wejścia znajduje się niewielka urocza sala terrena pozwalająca na chwilę ochłody w upalne letnie dni.
Vrtbovska Zahrada - mitologiczna rzeźba w sali terrenie
Vrtbovska Zahrada - sielankowa scena na sklepieniu sali terreny Vrtbovska Zahrada - tego typu strzyżone krzewy wypełniają ogród Vrtbovska Zahrada - strzyżone szpalery drzew i kwiaty Vrtbovska Zahrada - widok ze schodów na dolny taras. W miarę wchodzenia wyżej odkrywają się widoki na okoliczne zabytki. W ogrodzie jest wiele rzeźb postaci mitologicznych i kamiennych waz z girlandami kwiatów.
Vrtbovska Zahrada - schody na górny taras i widok na kościół karmelitów, który sąsiaduje z ogrodem. Vrtbovska Zahrada - z drugiej strony pojawia się widok na kościół św. Mikołaja. Vrtbovska Zahrada - widok na zamek na Hradczanach i katedrę św. Wita Vrtbovska Zahrada - rozległy widok na wieże Starego Miasta. Na I planie kościół Marii Panny pod Łańcuchem. Na dalszym planie widać nawet znajdujące się po drugiej stronie miasta wzgórze Vitkov z pomnikiem Jana Žižki.
Vrtbovska Zahrada - widok na Stare i Nowe Miasto Vrtbovska Zahrada - widok na kościół karmelitów i rzeźby na balustradzie tarasu Vrtbovska Zahrada - rzeźba Vrtbovska Zahrada - z najwyższego tarasu widok na kościół św. Mikołaja jest imponujący
Ulica Nerudova to pnąca się pod górę główna arteria łącząca plac Malostranski z Hradczanami. Uczęszczana o każdej porze dnia przez licznych turystów jest pełna kawiarni, restauracyjek i sklepów z pamiątkami.
Pałac Thun-Hohensteinów, przy ul. Nerudovej, w którym mieści się Ambasada Włoska. Przy drzwiach wejściowych znajdują się rzeźby dwóch wielkich orłów dłuta Matyaša B. Brauna.
Potężna sylwetka pałacu Schwarzenbergów, który stoi przy placu Hradczańskim i sięga do ulicy Nerudovej.
Imponujący widok na pałac Schwarzenbergów od strony ul. Nerudovej
Widok w dół ulicy Nerudovej w stronę kościoła św. Mikołaja
Widok w drugą stronę w kierunku klasztoru na Strahovie
Loreta to jedno z najbardziej znanych praskich sanktuariów maryjnych, na które składa się kopia Świętego Domku Marii Panny z Loreto, kościół, krużganki otaczające dziedziniec jako miejsce modlitw, procesji i schronienia dla pielgrzymów oraz muzeum-skarbiec, w którym przechowywane są cenne przedmioty i szaty liturgiczne, m.in. wykonana w Wiedniu słynna monstrancja Praskie Słońce. Loreta ufundowana została przez hrabinę Benignę Kateřinę z Lobkovic. Cały kompleks powstawał etapami w latach 1626 - 1750 przy udziale najznakomitszych artystów czeskich epoki. Niestety, na terenie całego sanktuarium, łącznie z dziedzińcem, obowiązuje całkowity zakaz fotografowania. Zwiedzałem je dwukrotnie i za każdym razem było tak samo. Można je fotografować tylko z zewnątrz z ulicy.
Loreta od frontu. Fasada jest dziełem Christopha Dientzenhofera i jego syna Kiliana Ignaza
Klasztor norbertanów na Strahovie. Założony w XII w. przez Władysława II Przemyślidę jako pierwszy klasztor tego zgromadzenia w Czechach. Kilkakrotnie przebudowywany, ostatni raz w XVIII w. w stylu barokowym przez Anzelma Lurago. W 1627 r. przeniesiono tu z Magdeburga relikwie założyciela zakonu, św. Norberta.
Klasztor norbertanów na Strahovie
Klasztor norbertanów na Strahovie
Klasztor Norbertanów na Strahovie - Sala Teologii. Klasztor posiada bardzo bogatą bibliotekę. Księgi przechowywane są w dwóch zabytkowych salach: Teologii i Filozofii. Obok nich znajduje się Sala Osobliwości z eksponatami przyrodniczymi. We wszystkich salach obowiązuje zakaz fotografowania, a zdjęcie to udało mi się zrobić przez otwarte drzwi w chwili zamieszania przy wychodzeniu grupy.
Świątynią klasztorną na Strahovie jest kościół Wniebowzięcia NMP. Wzniesiona w XIII w. była największą świątynią romańską w Europie.
Kościół był kilkakrotnie przebudowywany. Obecny wygląd nadał mu Anzelm Lurago w połowie XVIII w.
Wieża widokowa na Petřinie. Wybudowana na międzynarodową wystawę w Pradze w 1891 r. na wzór paryskiej wieży Eiffla. Ma 60 m. wysokości i stoi na wzgórzu 200 m powyżej lustra Wełtawy. Nie może się równać ze swoim paryskim pierwowzorem, ale i tak stanowi najwyższy punkt widokowy w Pradze, z którego rozciąga się wspaniała panorama na wszystkie najważniejsze zabytki miasta.
Widok na kościół św. Sebastiana, który znajduje się u stóp wieży.
Widok z wieży na klasztor norbertanów na Strahovie
Widok z wieży na zamek na Hradczanach i katedrę św. Wita
Wspaniały widok na Pragę. W samym centrum widoczny jest ciemny budynek Teatru Narodowego
Bibliografia:
Roman Szymański - Złota Praga
Nawigator turystyczny - Praga
