Góry Stołowe po czeskiej stronie znane są pod nazwą Broumovska vrchovina. Podobnie jak po polskiej stronie występuje tam wiele malowniczych form skalnych charakterystycznych dla tego typu procesów górotwórczych. Formy te skupiają się głównie w trzech następujących masywach: Adrszpaskie i Teplickie Skały oraz Bromowskie Ściany.
Adrszpaskie Skały to bardzo znana i niezwykle popularna atrakcja turystyczna północnych Czech. Znajdujące się w tym masywie zespoły skalnych ścian i turni zwane skalnymi miastami są jednym z najbardziej znanych terenów wspinaczkowych na świecie.
Adrszpaskie Skały znajdują się w pobliżu wsi Adrszpach. Są to unikalne malownicze wysokie turnie i skalne ściany zbudowane z nietrwałych piaskowców i odpornych na erozję łupków i margli uformowane podobnie jak pasmo Gór Stołowych w wyniku nierównej odporności skał na wietrzenie. Wymodelowała je woda, mróz i wiatr. Jednolita płyta piaskowca została poprzecinana licznymi kanionami, dolinami i szczelinami na szereg fragmentów. Na terenie Adrszpaskich Skał znajdują się dwa górskie jeziorka, przez które przepływa rzeka Metuje tworząc dwa wodospady. Całość porośnięta jest mieszanym lasem z licznymi gatunkami górskiej i podgórskiej flory.
Przez labirynt form skalnych przebiega płatna stosunkowo łatwa trasa turystyczna nie wymagająca wprawy przy chodzeniu po górach. Stara część trasy prowadzi prawie po płaskiej ścieżce, natomiast nowa część Skalnego Miasta, składająca się z wygodnych ścieżek, wielu bezpiecznych schodków i drabin z poręczami oraz miejscami sztucznie wybudowanych chodników i panoram widokowych wymaga już odporności na lęk wysokości. Wiele skał posiada własne nazwy, jak Głowa Cukru, Kochankowie czy Starosta i Starościna. Cały obszar został objęty ochroną jako rezerwat przyrody.
Na koniec krótka historia tego masywu. Przez długie lata wiedza o skalnych miastach, leżących w okolicach Teplic nad Metuji i Adrszpachu, była stosunkowo niewielka. Okoliczni mieszkańcy szukali w nich schronienia w okresach zagrożeń. Dopiero około roku 1700 z sąsiedniego Śląska zaczęli przybywać do Adrszpachu pionierzy turystyki. Wiele znaczących postaci historycznych miało okazję podziwiać Skalne Miasto w ograniczonym zakresie ze względu na jego niedostępność. Byli to między innymi król polski August II Mocny, cesarz Józef II oraz znany niemiecki pisarz Johann Wolfgang Goethe. W roku 1824 wśród skał wybuchł wielki pożar trwający kilka tygodni, który zniszczył prawie całą roślinność leśną. Dopiero po ugaszeniu ognia ukazały się skalne labirynty. Tym samym stały się one bardziej dostępne, a właściciele tych ziem rozpoczęli budowanie w Adrszpachu pierwszej sieci szlaków turystycznych.
Pokazywane tu zdjęcia są rezultatem moich dwóch wyjazdów do Adrszpachu, a ich wybór był niemałym wyzwaniem, bo mam ich wiele i każde wydaje się ciekawe i niepowtarzalne.
Przez labirynt form skalnych przebiega płatna stosunkowo łatwa trasa turystyczna nie wymagająca wprawy przy chodzeniu po górach. Stara część trasy prowadzi prawie po płaskiej ścieżce, natomiast nowa część Skalnego Miasta, składająca się z wygodnych ścieżek, wielu bezpiecznych schodków i drabin z poręczami oraz miejscami sztucznie wybudowanych chodników i panoram widokowych wymaga już odporności na lęk wysokości. Wiele skał posiada własne nazwy, jak Głowa Cukru, Kochankowie czy Starosta i Starościna. Cały obszar został objęty ochroną jako rezerwat przyrody.
Na koniec krótka historia tego masywu. Przez długie lata wiedza o skalnych miastach, leżących w okolicach Teplic nad Metuji i Adrszpachu, była stosunkowo niewielka. Okoliczni mieszkańcy szukali w nich schronienia w okresach zagrożeń. Dopiero około roku 1700 z sąsiedniego Śląska zaczęli przybywać do Adrszpachu pionierzy turystyki. Wiele znaczących postaci historycznych miało okazję podziwiać Skalne Miasto w ograniczonym zakresie ze względu na jego niedostępność. Byli to między innymi król polski August II Mocny, cesarz Józef II oraz znany niemiecki pisarz Johann Wolfgang Goethe. W roku 1824 wśród skał wybuchł wielki pożar trwający kilka tygodni, który zniszczył prawie całą roślinność leśną. Dopiero po ugaszeniu ognia ukazały się skalne labirynty. Tym samym stały się one bardziej dostępne, a właściciele tych ziem rozpoczęli budowanie w Adrszpachu pierwszej sieci szlaków turystycznych.
Pokazywane tu zdjęcia są rezultatem moich dwóch wyjazdów do Adrszpachu, a ich wybór był niemałym wyzwaniem, bo mam ich wiele i każde wydaje się ciekawe i niepowtarzalne.
Widok z parkingu na las turni Skalnego Miasta
Po drugiej stronie parkingu rozciąga się zielony dywan usłany na wiosnę tysiącami mleczy
Pierwsze skały przy wejściu na szlak
Malownicze szmaragdowe jezioro to zalany dawny kamieniołom piaskowca
Szmaragdowe jezioro
Po jeziorze można popływać łódką
Szmaragdowe jezioro
Pierwsze skały grupy Indianin
Skała Dzban
Ucho dzbana
Skała po lewej stronie to Fotel Karkonosza
Słynna Głowa cukru
Głowa cukru z drugiej strony
Mały rynek
Fragment Małego rynku
Gotycka brama - wejście do wąwozu Metuji
W wąwozie Metuji.
Szlak prowadzi nad wodą po drewnianych pomostach w głębokim na kilkadziesiąt metrów wąwozie rzeki
Na oczach turystów po ścianach wąwozu wspinają się skałkowicze
...i jest już u góry
Wywołuje to duże zainteresowanie turystów
Wysokie ściany wąwozu Metuji
Szlak w wąwozie Metuji
Szlak w wąwozie Metuji
Szlak w wąwozie Metuji
Metuje
Metuje
Pływająca ryba świadczy, że jest to żyjąca rzeka
W wąwozie Metuji
Skały przy przystanku kolejowym, skąd odjeżdżają pociągi do Adrszpachu
