voyages... voyages...: 07/07/24

niedziela, 7 lipca 2024

Ogród Botaniczny Uniwersytetu Wrocławskiego

W czasie jednych z letnich wakacji wybraliśmy się na dłuższe zwiedzanie Dolnego Śląska. Głównym punktem programu wyjazdu był kolejny już pobyt we Wrocławiu. Zmęczeni intensywnym zwiedzaniem zabytków miasta postanowiliśmy odpocząć w Ogrodzie Botanicznym. Jest to miejsce zupełnie wyjątkowe – oaza ciszy i spokoju w centrum dużego ruchliwego miasta, otoczona dwoma wspaniałymi kościołami gotyckimi, które widoczne są niemal z każdej części Ogrodu. Dodatkowym atutem tego miejsca jest wspaniała przyroda i wielka różnorodność gatunków roślin i kwiatów. W poście tym pokazuję zdjęcia z tego pobytu, tym bardziej, że dopisała nam piękna pogoda, w przeciwieństwie do poprzednich wyjazdów gdy zwiedzaliśmy miasto w deszczu lub przy pochmurnej parnej pogodzie.
Ogród botaniczny założony został we Wrocławiu w roku 1811 częściowo na terenie Ostrowa Tumskiego, częściowo na odzyskanym po zburzonych na rozkaz Napoleona fortyfikacjach miejskich i po zasypanej północnej odnodze Odry. Po tej odnodze rzeki pozostał w ogrodzie zbiornik wodny. Ogród położony jest po północnej stronie katedry Św. Jana Chrzciciela i kościoła Św. Krzyża. Teren ogrodu ograniczony jest dzisiejszymi ulicami Kanonią, Hlonda, Wyszyńskiego, Sienkiewicza i Świętokrzyską. Jest to drugi po Ogrodzie Botanicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, najstarszy tego typu ogród w Polsce.
Po zniszczeniach II wojny światowej ostateczną decyzję o ponownym uruchomieniu Ogrodu.podjęto w roku 1948. W roku 1950 Ogród udostępniono publiczności, początkowo tylko w niedziele i święta. W 1958 r. saperzy oczyścili staw i zbudowali nad nim łukowy drewniany mostek, będący do dziś jednym z symboli Ogrodu. Od tego roku jest on otwarty dla publiczności przez wszystkie dni tygodnia. W 1960 przyłączono do Ogrodu kolejny hektar terenu, od strony ul. Świętokrzyskiej, na którym w 1967 wybudowano specjalny basen dla roślin wodnych. W 1974 roku Ogród został wpisany do rejestru zabytków województwa wrocławskiego, a w 1994 roku, wraz z otaczającym go historycznym centrum Wrocławia, uznany został za pomnik historii.