To jeden z najwspanialszych zabytków późnego baroku w Austrii. Opactwo leży w niewielkim miasteczku nad Dunajem około 70 km na zachód od Wiednia. Melk był siedzibą margrabiów Babenbergów zarządzających Marchią Wschodnią. Prowincja ta stała się zalążkiem współczesnej Austrii. Babenbergowie uważani są za poprzedników Habsburgów, pomimo braku pokrewieństwa między tymi rodami. W XI wieku Leopold II Babenberg zaprosił do Melku benedyktynów z Lambach. Jego syn Leopold III (Święty) zapisał mnichom swoje dobra wraz z zamkiem, w zamian za modlitwy o wieczne zbawienie przedstawicieli rodu. Leopold przeniósł swą siedzibę bliżej Wiednia do Leopoldsbergu. Mnisi przekształcili zamek w ufortyfikowane opactwo, które na przestrzeni wieków ulegało wielu zmianom. Najpoważniejsza przebudowa miała miejsce w latach 1702-1736 z inicjatywy ówczesnego opata Bertholda Dietmayera. Zaangażował on do tego wybitnego architekta Jakoba Prandtauera; dzieła dokończył jego uczeń Josef Munggenast. Nadali oni opactwu imponujący monumentalny kształt, który z małymi zmianami przetrwał do dziś. Główne prace przebiegały za czasów panowania cesarza Karola VI, który hojnie wspierał dzieło przebudowy opactwa.
Dojeżdżając do Melku, turyście jadącemu z Wiednia jawi się wspaniały widok opactwa - dużego jasnego kompleksu zakończonego wieżami i kopułą kościoła. Stoi on na wysokiej skarpie rozległego płaskowyżu nad brzegiem Dunaju. Samo miasteczko leży w dole i na brzegach głębszej doliny (szerokiego wąwozu) wrzynającej się w ten płaskowyż w kierunku rzeki.
Widok opactwa z górnej części miasta
Widok opactwa z górnej części miasta
Widok opactwa z górnej części miasta
Widok opactwa z górnej części miasta
Brama wejściowa do opactwa przed którą znajdują się posągi śś. Kolomana i Leopolda, trzymającego model kościoła.
Św. Koloman był irlandzkim mnichem, prawdopodobnie królewskim synem, który podróżował do Ziemi Świętej i po Europie. Z powodu obcego wyglądu i nieznajomości języka niemieckiego, w Austrii uznany był za szpiega. Został napadnięty przez zbójców, był torturowany i 17 lipca 1012 r. stracony bez sądu w Stockerau. Po śmierci uznany został za męczennika, a jego kult szybko rozprzestrzeniał się wśród miejscowej ludności i dotarł do sąsiednich krajów. Po 2 latach, w aurze świętości, jego ciało zostało przeniesione do kościoła w Melku. W połowie XI w. trafiło ono do katedry w Szekesfehervar na Węgrzech, lecz po kilkudziesięciu latach wróciło z powrotem do Melku gdzie spoczywa do dziś. Był on głównym patronem Austrii do 1663 r. kiedy to cesarz Leopold I ogłosił św. Leopolda Babenberga pierwszym głównym patronem kraju. 
Wejście na Dziedziniec Prałatów - z patronami opactwa śś. Piotrem i Pawłem na portalu
Polichromia przedstawiająca apoteozę św. Benedykta, na sklepieniu bramy prowadzącej na Dziedziniec Prałatów
Dziedziniec Prałatów
Fontanna na Dziedzińcu Prałatów
Schody do pokojów cesarskich z alegoriami Wytrwałości i Siły Constantia et Fortitudine , które były dewizą cesarza Karola VI. Komnaty gościnne dla znakomitych gości zostały przekształcone na muzeum, w którym przechowywane są sprzęty liturgiczne i dzieła (gotycki ołtarz, obrazy, rzeźby itp) z poprzedniego wyposażenia kościoła i klasztoru. W korytarzu prowadzącym do komnat znajdują się portrety cesarzy Austrii.
Portrety córki Karola VI - cesarzowej Marii Teresy i jej małżonka Franciszka Stefana Lotaryńskiego, którzy finansowo wspierali opactwo
Muzeum opactwa - złoty krzyż
Muzeum opactwa - jeden z eksponatów
Muzeum opactwa - obraz św. Katarzyny ze szkoły Albrechta Dürera
Muzeum opactwa - fragment poliptyku pasyjnego
Muzeum opactwa - fragment poliptyku pasyjnego
Muzeum opactwa - obrazy z rewersu poliptyku: śś. Piotr i Krzysztof oraz Florian i Paweł
Muzeum opactwa - Jan Kupecky, portret opata Bertholda Dietmayera
Reprezentacyjna Sala Marmurowa ze wspaniałym alegorycznym freskiem plafonowym autorstwa Paula Trogera
Sala Marmurowa - fragment plafonu
Sala Marmurowa - fragment plafonu
Sala Marmurowa - fragment plafonu
Z Sali Marmurowej wychodzi się na wielki taras, z którego można podziwiać imponującą fasadę kościoła pod wezwaniem śś. Piotra i Pawła
Widok z tarasu na fasadę kościoła
Zbliżenie na rzeźby patronów kościoła, św. Michała Archanioła i Anioła Stróża na fasadzie
Z tarasu wchodzi się do biblioteki opactwa, skąd kręte schody prowadzą do kościoła, dzieła Jakoba Prandtauera
Widok na prezbiterium kościoła
Główny ołtarz autorstwa Antonia Beduzziego
Główny ołtarz
Główny ołtarz
Dolna część głównego ołtarza
Górna część głównego ołtarza
Ambona
Baldachim ambony
Wnętrze kościoła
Loża honorowa
Organy
Freski sklepienia nad organami
Ołtarz św. Leopolda
Obraz w ołtarzu św. Leopolda przedstawiający założenie opactwa w Melku
Predella ołtarza św. Leopolda
Ołtarz św. Michała Archanioła
Ołtarz św. Jana Chrzciciela
Ołtarz Trzech Króli
Predella ołtarza Trzech Króli
Ołtarz św. Kolomana z sarkofagiem świętego
Sklepienie kościoła z freskami Johanna Michaela Rottmayra
Fragment sklepienia kościoła
Sklepienie prezbiterium kościoła
Wnętrze kopuły kościoła
Na terenie kompleksu opactwa znajduje się stylowy pawilon baru-kawiarni
Plafon rotundy kawiarni w stylu rokoko
Dekoracja ścian rotundy
Urocze wnętrze baru-kawiarni z dekoracją naśladującą oranżerię
Plafon baru-kawiarni w stylu rokoko
Fragment opactwa z 2 wieżami; jedna z nich pochodzi ponoć z pierwotnego zamku Babenbergów
Główna uliczka dolnej części miasta z górującym nad nią potężnym gmachem opactwa
Widok na opactwo z centrum miasta
Widok z centrum miasta na wieże i kopułę kościoła
Widok z miasta na kościół klasztorny
Zbliżenie na wieże kościoła
Widok na kościół i klasztor z mostu na odnodze Dunaju
Widok na kościół i klasztor z mostu na odnodze Dunaju
Piękne zdjęcia przypominające nam pobyt w tym miejscu.
OdpowiedzUsuń